بررسی اثر موقعیت آبشکن و دیوار جداکننده بر انحراف جریان و رسوب به آبگیرهای جانبی

یکی از مشکلاتی که در اکثر آبگیرها به­وجود می­آید، ورود و تجمع رسوب به دهانۀ آبگیر و کاهش راندمان آبگیری است. کنترل رسوب در آبگیرها از مسائل پیچیدۀ مهندسی رودخانه است. برای کاهش رسوب ورودی به دهانۀ آبگیر می­توان از مجموعه روش­های کنترل کنندۀ ورود رسوب به آبگیر و نیز از تخلیه­کنندۀ ورود رسوب از دهانه آبگیر استفاده کرد. در این تحقیق تأثیر زاویه و فاصلۀ آبشکن از دهانۀ آبگیر همراه با دیوار جداکننده بر کنترل رسوب و راندمان آبگیری به­صورت آزمایشگاهی بررسی شد. تأثیر چهار زاویۀ 30، 45، 60 و 90 درجه و چهار فاصلۀ آبشکن از مرکز آبگیر b3، b5/2، b2 و b در ساحل مقابل آبگیر بررسی شده است (b عرض کانال آبگیر است). نتایج این بررسی نشان می­دهد که آبشکن با زاویۀ 60 درجه و در فاصلۀ b2 از مرکز دهانۀ آبگیر نسبت به زاویه­های 30، 45 و 90 درجه، به­ترتیب 27، 14 و 12 درصد عملکرد بیشتری در کاهش رسوب و 53، 45 و 16 درصد افزایش دبی انحرافی به آبگیر داشته است. همچنین، با افزایش پارامتر نسبت فاصلۀ آبشکن به عرض آبگیر، نسبت دبی انحرافی به آبگیر برای زاویه­های 30، 45، 60 و 90 درجه و 05/1= به­ترتیب 5، 13، 2 و 23 درصد، 08/1=   به­ترتیب 2، 3، 3 و 2 درصد و 11/1=   به­ترتیب 17، 24، 2 و 10 درصد افزایش می­یابد.